Osteopathie is een manuele behandelmethode die zich richt op het opheffen van bewegingsbeperkingen in het menselijk lichaam.
Osteopathie gaat er van uit dat het lichaam een eenheid is. Een bewegingsbeperking heeft invloed op het functioneren van het lichaam als eenheid. Hierdoor kunnen er klachten in het ene deel van het lichaam ontstaan terwijl de oorzaak van deze klachten zich elders in het lichaam zich bevindt. Bijvoorbeeld bewegingsverlies van de dikke darm kan o.a. leiden tot rugklachten.
Wanneer het lichaam zelf niet meer in staat is deze bewegingsbeperkingen op te heffen, heeft het hulp nodig om het evenwicht weer te herstellen. Osteopathie is een complementaire behandelmethode. Dit houdt in dat osteopathie aanvullend is op de reguliere geneeskunde en een bruikbare methode vormt naast reguliere behandelmethoden.
Veel mensen leven met klachten die moeilijk te behandelen zijn. Vooral voor chronische klachten en/of klachten die in de reguliere geneeskunde niet te duiden zijn (chronische rugpijn, uitstralende pijn in arm of been, migraine, whiplash, slechte darmwerking, maagpijn of een opgeblazen gevoel in de maag-regio, etc.) kan de osteopathie uitkomst bieden.
Oorsprong
De grondlegger van de osteopathie was een Amerikaanse arts Andrew Taylor Still (6/8/1828 – 12/12/1917).
In 1892 stichtte hij de American School of Osteopathy en legde daar het fundament voor de moderne manuele behandelmethode zoals o.a de chiropractie en de manuele therapie.
In de V.S. is de osteopathie sinds 1966 wettelijk erkend en geïntegreerd in de reguliere medische opleiding.